Wij zijn Sjim en Ingrid en ons verhaal begint op dinsdagavond 4 december 2001
Onze zoon, toen 6, en onze dochters van 4 en 2 jaar gaan naar bed, zoonlief maakt nog een praatje met zijn vader.
Hij zegt dat hij een zere buik heeft, op zich niet zo gek want het is rond Sinterklaas, een spannende tijd voor de kinderen.
Maar als zijn vader ook die grote bobbel in zijn buik voelt, raken we dezelfde avond nog naar de huisarts.
In het ziekenhuis in Alkmaar krijgen we na 3 uur de vermoedelijke uitslag, onze kleine man heeft een Wilmstumor, een tumor aan zijn nier.
Onze wereld stort in, de genezingskansen zijn goed, maar eerst zien en dan geloven.
Een verschrikkelijk jaar volgt met een operatie en chemo’s, niet alleen onze wereld maar ook ons hele gezin stond op zijn kop en werd letterlijk uit elkaar gerukt.
Want als het niet goed ging moesten we alles uit onze handen laten vallen,
En dat alles was meestal binnen een half uur geregeld want je staat alle dagen 24/7 op scherp.
De meiden werden opgehaald door familie terwijl wij weer vertrokken naar het AMC in Amsterdam.
En hoe oneerlijk is het om zo’n kleine jongen bij zijn vriendjes vandaan te halen, voor weer een ziekenhuisbezoek, ook als hij zich goed voelde.
Tijdens deze moeilijke periode hebben we ook hele mooie dingen mee mogen maken.
In het ziekenhuis genoot hij net als alle andere patiëntjes zo ontzettend van de Cliniclowns, de gekke dokters en assistenten.
Iedereen deed enorm zijn best om het voor de kinderen op de afdeling toch iets draaglijker en leuker te maken.
Bovendien mocht hij een wens doen bij Make a Wish zijn wens was;
Dat hij naar huis mocht en alles normaal zou zijn…..
We gingen met het vliegtuig naar Euro Disney in Parijs.
We kregen een dagje van de Opkikker, een weekje weg, Villa Pardoes, we hadden er geen weet van, dat dit allemaal bestond.
Het was zo ontzettend bijzonder en waardevol, niet alleen dat we zo verwend werden, het draaide deze dagen niet alleen om onze zoon maar om het hele gezin, het samen zijn.
Zo konden we even alle narigheid vergeten en genieten van en met elkaar.
Het heeft ons diep geraakt dat er veel mensen als vrijwilliger meewerkte bij deze instanties.
Wij waren tenslotte toch vreemden voor hen en zij maakten tijd voor ons.
Diep respect hadden we voor deze mensen, het waren stuk voor stuk toppers!
Na een jaar behandelingen was onze kleine man klaar met zijn chemo en gaat hij nu met 1 nier door het leven wat uitstekend gaat.
Inmiddels 28 jaar en elk jaar gaat hij voor controle en doet hij mee voor onderzoeken voor de latere effecten …ook hij draagt zijn steentje bij, om andere weer te kunnen helpen.
Nadat dit alles te hebben meegemaakt heb ik , Ingrid, besloten als alles weer goed zou gaan ook vrijwilliger te worden.
Als snel hielp ik bij de dagopvang van het bejaardenhuis en hebben we als gezin 10 jaar lang een meisje van Europakinderhulp uit Oostenrijk opgevangen.
Om haar tijdens de zomervakantie een onvergetelijke vakantie te geven.
En wat werd ik blij van mijn werk als vrijwiliger en daarnaast is tuinieren en work-shops geven ook iets wat ik enorm graag doe.