wijland-de kampen

Wij zijn Sjim en Ingrid en ons verhaal begint op dinsdagavond 4 december 2001

Onze zoon, toen 6, en onze dochters van 4 en 2 jaar gaan naar bed, zoonlief maakt nog een praatje met zijn vader.
Hij zegt dat hij een zere buik heeft, op zich niet zo gek want het is rond Sinterklaas, een spannende tijd voor de kinderen.
Maar als zijn vader ook die grote bobbel in zijn buik voelt, raken we dezelfde avond nog naar de huisarts.
In het ziekenhuis in Alkmaar krijgen we na 3 uur de vermoedelijke uitslag, onze kleine man heeft een Wilmstumor, een tumor aan zijn nier.

Onze wereld stort in, de genezingskansen zijn goed, maar eerst zien en dan geloven.

Een verschrikkelijk jaar volgt met een operatie en chemo’s, niet alleen onze wereld maar ook ons hele gezin stond op zijn kop en werd letterlijk uit elkaar gerukt.
Want als het niet goed ging moesten we alles uit onze handen laten vallen,
En dat alles was meestal binnen een half uur geregeld want je staat alle dagen 24/7 op scherp.
De meiden werden opgehaald door familie terwijl wij weer vertrokken naar het AMC in Amsterdam.
En hoe oneerlijk is het om zo’n kleine jongen bij zijn vriendjes vandaan te halen, voor weer een ziekenhuisbezoek, ook als hij zich goed voelde.

Tijdens deze moeilijke periode hebben we ook hele mooie dingen mee mogen maken.
In het ziekenhuis genoot hij net als alle andere patiëntjes zo ontzettend van de Cliniclowns, de gekke dokters en assistenten.
Iedereen deed enorm zijn best om het voor de kinderen op de afdeling toch iets draaglijker en leuker te maken.

Bovendien mocht hij een wens doen bij Make a Wish zijn wens was;
Dat hij naar huis mocht en alles normaal zou zijn…..

We gingen met het vliegtuig naar Euro Disney in Parijs.
We kregen een dagje van de Opkikker, een weekje weg, Villa Pardoes, we hadden er geen weet van, dat dit allemaal bestond.

Het was zo ontzettend bijzonder en waardevol, niet alleen dat we zo verwend werden, het draaide deze dagen niet alleen om onze zoon maar om het hele gezin, het samen zijn.
Zo konden we even alle narigheid vergeten en genieten van en met elkaar.

Het heeft ons diep geraakt dat er veel mensen als vrijwilliger meewerkte bij deze instanties.
Wij waren tenslotte toch vreemden voor hen en zij maakten tijd voor ons.
Diep respect hadden we voor deze mensen, het waren stuk voor stuk toppers!

Na een jaar behandelingen was onze kleine man klaar met zijn chemo en gaat hij nu met 1 nier door het leven wat uitstekend gaat.
Inmiddels 28 jaar en elk jaar gaat hij voor controle en doet hij mee voor onderzoeken voor de latere effecten …ook hij draagt zijn steentje bij, om andere weer te kunnen helpen.

Nadat dit alles te hebben meegemaakt heb ik , Ingrid, besloten als alles weer goed zou gaan ook vrijwilliger te worden.
Als snel  hielp ik bij de dagopvang van het bejaardenhuis en hebben we als gezin 10 jaar lang een meisje van Europakinderhulp uit Oostenrijk opgevangen.
Om haar tijdens de zomervakantie een onvergetelijke vakantie te geven.
En wat werd ik blij van mijn werk als vrijwiliger en daarnaast is tuinieren en work-shops geven ook iets wat ik enorm graag doe.

Zoals wij vaak tegen elkaar zeggen; Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik denk dat ik het wel kan….” en dat werd de start van een nieuw avontuur.

We kregen de kans om het weiland, wat we al een aantal jaren huurden, naast ons huis te kopen.
Deze kans gaf ons een “dikke blij” want hier konden we wel wat mee, niet alleen om er een paar beestjes op te laten lopen er was zoveel meer mogelijk.

Onze eigen ervaring na de ziekte van onze zoon leerde ons, dat hij alles zelf weer moest doen en daarbij het vertrouwen te krijgen dat alles weer goed zou gaan.
De wereld draaide gewoon door maar bij ons, als ouders, kwam alles omhoog.
Je staat het hele jaar op de automatische piloot en pas daarna ga je beseffen wat er allemaal gebeurd is binnen je gezin.

Iedereen denkt je kind is weer beter en alles is weer normaal….dat is ook zo voor de buitenwereld misschien, maar dat was het niet voor ons.
Het verwerken van dit jaar is een proces van vertrouwen, winnen in alles, maar hoe doen we dit?
Iedereen doet dit op zijn eigen manier, er is geen draaiboek voor en het gaat met vallen en opstaan.
Een ieder die met deze levensbedreigende ziekte te maken heeft, of heeft gehad, zal dit herkennen, ook hun naasten hebben het hier vaak zwaar mee.

Daar kwam voor ons het besluit vandaan om van ons mooie weiland/eiland een inlooptuin te maken, waar mensen die met deze ziekte te maken hebben of hebben gehad, of hun naasten hieraan hebben verloren kunnen langskomen.

Het is geheel vrijblijvend, we bieden geen zorg, het is de bedoeling dat we er met z’n allen een gezellige ochtend of middag van maken.
Niet alleen kun je komen voor een kop koffie of thee, ook tuinieren, creatief bezig zijn, spelletjes spelen, timmeren, lekker chillen, een computer cursus of lekker samen wandelen.

Kortom samen kunnen genieten door leuke dingen met elkaar te doen en elkaar tot steun zijn, in een prachtige omgeving “waar je gewoon even jezelf kunt zijn”

Als je wilt praten praat je, wil je dat niet helemaal goed, alles mag niets moet en vaak loopt het zoals het loopt.
De Stichting Wijland de Kampen is inmiddels opgericht wij zijn er klaar voor.

We hopen jullie te mogen begroeten op Wijland de Kampen om samen met ons dit mooie avontuur te gaan beleven!

Natuurlijk is een bezoek aan Wijland de Kampen geheel vrijblijvend en gratis.

Want met z’n allen kunnen we het.

Neem vrijblijvend contact met ons op
Tel.nr. 06-25276780
info@wijland-dekampen.nl